Sznowna Redakcjo,
Chciałabym zapytać się o czasownik dodać. Która forma będzie poprawna: dodawać sól czy soli, cukier czy cukru itp.? Dodam, że chodzi o przepisy kucharskie, w których wcześniej umieszcza się konkretne ilości danych składników. Czy w takiej sytuacji formą poprawną będzie biernik? Czy jeżeli waga składnika nie jest podana, należy uzywać dopełniacza? A może raczej trzeba tu zastosować zasadę konsekwencji, czyli przyjąć jedną z możliwości.
Bardzo proszę o odpowiedź.

Z wyrazami szacunku
Agnieszka Pietrzykowska

Istnieje coś takiego jak [u] niezgłoskotwórcze. Można też niezgłoskotwórczo wypowiedzieć [o]. Czasem spotykam się z taką wymową słowa boazeria (niektórzy nawet potrafią napisać błazeria). Czy w takim wypadku można mówić o „o niezgłoskotwórczym”? Czy to jest inny dźwięk niż gdyby tam było [u]? Czy w Poradni są jakieś inne przykłady na taką wymowę [o] przed samogłoską?

Witam.
Ostatnio wśród młodzieży (do której jeszcze poniekąd należę) słyszę „dziwne słowa”, jak np. dżedżochron (zamiast parasola) i pokładnik (zamiast kasjera). Źródła tych słów są dość jasne, jednak z jednym słowem nie jest tak łatwo: z tugo, które (jak wywnioskowałem z kontekstu) oznacza mniej więcej smutek. Skąd to mogło się wziąć i co Szanowana Poradnia o takich działaniach myśli?
Z góry dziękuję za odpowiedź.

Proszę o rozwianie moich wątpliwości dotyczących dwuznaczności pytania o podtytuł „Konrada Wallenroda”: który brzmi „Powieść historyczna z dziejów litewskich i pruskich”.

Zgodnie z podtytułem utwór jest powieścią historyczną. Prawda/Fałsz

1. interpretacja:

Utwór jest p. hist., tak jak stwierdza podtytuł.

Tu odp. to: fałsz, gdyż jest to p. poetycka, w tym miejscu można użyć 3 znacz. zgodny — „nie sprzeczny z czymś”. „Nie sprzecznie z podtytułem utwór jest…” — to fałsz. Tu 2. cz. jest właść. pytaniem, a 1. tylko dookreśla, że tak stwierdza podtytuł.

2:

Podtytuł wskazuje, że utwór jest p. historyczną. Tutaj odp. to prawda. Tu to 1. Cz. zdania jest nadrzędna i jest to pyt. tylko o podtytuł.

Dzień dobry,
pytanie dotyczy języka używanego przed wojną i anachronizmów językowych w literaturze. Czytam teraz Morfinę Szczepana Twardocha, w której polski oficer w 39 roku używa na godziny określeń 17.00 i 22.00. Czy tak mówiło się przed wojną? (Zdawało mi się, że 5 i 10).
I ewentualnie dodatkowo, jeśli ktoś z Państwa czytał tę książkę: czy przed wojną mówiło się tak, jak mówią jej bohaterowie (chodzi mi o przekleństwa etc.)?
Dziękuję bardzo i pozdrawiam,
Małgorzata Werner

Dwie panie konkurują o uwagę pewnego pana. Są zatem konkurentkami o jego uwagę czy też konkurentkami do jego uwagi? W sprawozdaniach sportowych jest najczęściej mowa o konkurentkach do pierwszego miejsca, ale czy nie przez błędną analogię do konkurenta do ręki? Będę bardzo wdzięczna za wskazanie właściwej formy.
Anna Strzałkowska

Szanowni Państwo,
czy wyraz kwiatki w znaczeniu ‘błędy, niefortunne sformułowania’ powinno się ująć w cudzysłów?
Ponadto chciałem spytać o zdania:

1. Na niektóre sprawy nie możemy nic poradzić, np. na to, że żyjemy w kotlinie(,) i na to, że wiatry z zachodu przynoszą nam najgorsze opary.
   Czy po wyrazie kotlinie przecinek powinien się pojawić?.
2. Figurę ma fantastyczną (,) jak nastolatka.
   Czy tutaj po jak występuje dopowiedzenie, które wymaga postawienia przecinka?

Jakie są różnicę między: metodologią, metodyką, metodą i kiedy którego wyrazu w odniesieniu do czego można użyć? Często w artykułach autorzy piszą o jakiejś metodologii (np. prowadzenia projektów), ale chyba raczej mają na myśli metodę, a może metodykę? Inny przykład, ktoś podaje że badanie (np. efektywności pomp) zostało przeprowadzone według takiej, a nie innej metodologii. Chyba znów chodzi raczej o metodę / metodykę?

Czy zdanie: „Skorzysta na tym opozycja prezydenta miasta” jest prawidłowe? Chodzi mi o opozycja prezydenta miasta. Czy nie należałoby użyć raczej opozycja dla/ wobec prezydenta lub opozycja przeciw prezydentowi? Zaznaczam, że chodzi o klub radnych będących w opozycji do prezydenta.

Szanowni Państwo,
czy wyraz partykuło-przysłówek jest utworzony zgodnie z zasadami ortografii? Chyba nie dopuszcza się zapisu złożenia rzeczowników z interfiksem i łącznikiem naraz. Swoją drogą, zasady dotyczące tych złożeń wydają się niepraktyczne. Jeśli coś jest ni to śniegiem, ni to deszczem, to właściwie powinno być śniegiem-deszczem, nie śniegodeszczem, ani śniego-deszczem, prawda?

Z wyrazami szacunku
Czytelnik